Documentaire fotografie is een veelomvattende vorm van beeldende kunstfotografie die waarschijnlijk op veel verschillende manieren kan worden gedefinieerd. Het is nauw verwant aan straatfotografie en fotojournalistiek, maar verschilt van beide doordat het gericht is op het belichten van een groter maatschappelijk probleem.
Het doel van de documentair fotograaf is om een nauwkeurige weergave van het onderwerp te creëren. Er zijn geen poses en de afbeeldingen zijn op geen enkele manier verheerlijkt.
Documentaire foto's leggen de realiteit van de situatie vast, en de besten maken verbinding
de kijker op een viscerale manier naar de kwestie bij de hand.
In tegenstelling tot fotojournalistiek, die zich beperkt tot een enkel nieuwsbericht of evenement, worden documentaire beelden collectief gebruikt om een dieperliggend probleem te belichten. Eén foto alleen is zelden voldoende, en het komt vaker voor dat een set of verzameling foto's het volledige verhaal vertelt en het probleem nauwkeurig weergeeft. Hier is een artikel over wat is fotojournalistiek en hoe verschilt het van documentaire fotografie.
Om de zaak nog verder te vereenvoudigen, zijn de meeste fotografen bekend met documentaire huwelijksfotografie. Dit is fotojournalistiek in de meest reële zin, het vastleggen van een gebeurtenis. Openhartige foto's en het vastleggen van de emotie van de dag zijn de doelen van de trouwfotograaf. Lees dit artikel verder hoe je de genuanceerde kunst van huwelijksfotografie onder de knie krijgt. Maar beelden voor een documentaire gaan verder. Ze leggen niet alleen de gebeurtenissen van een dag vast, maar ook een onderliggend probleem. Dus als je een documentaire serie trouwfoto's gebruikt om licht te werpen op de hoge kosten van huwelijksceremonies, op kwesties met betrekking tot gezinsdynamiek of op LGBTQ-huwelijken en gelijkheidskwesties, dan begin je de kracht van een documentaireserie te begrijpen.
Veel mensen kennen filmdocumentaires, of de nieuwste fotografiedocumentaire van Netflix. Dit filmgenre is erg populair geworden en is een hulpmiddel geweest voor verandering over de hele wereld. Het is slechts de laatste vooruitgang van het documentaire beeld, de evolutie van de kunstvorm naarmate de technologie verandert en verbetert. Fotografiedocumentaires zijn er nog steeds, en nog steeds net zo krachtig.
Vroeg begin van de kunstvorm
Documentaires zijn altijd gericht geweest als een krachtig instrument voor sociale verandering. Sinds de uitvinding van de camera hebben fotografen hem gebruikt om beelden vast te leggen van de wereld om hen heen, inclusief de problemen die ze erin zien. Oorlogen, honger, armoede en sociaal onrecht zijn slechts enkele onderwerpen die op foto's zijn vastgelegd. Het heeft zichzelf bewezen als een krachtig medium voor verandering door eenvoudigweg ongeïnformeerde massa's op een diepgaande en zinvolle manier met het probleem te verbinden.
Enkele van de vroegste fotografiedocumentaires vonden plaats tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Evenzo was de vestiging van het Amerikaanse Westen ook het onderwerp van veel krachtige beelden. De naoorlogse jaren en het begin van de 20e eeuw werden gekenmerkt door snelle industrialisatie en verstedelijking in de Verenigde Staten. Foto's van wilde plekken onaangeroerd door de mens en de uitgestrekte open ruimtes van het Westen waren diep verbonden met mensen die in de grote steden langs de kusten woonden. Documentaire beelden waren van vitaal belang bij het opbouwen van steun in Washington, DC voor instandhoudingsinspanningen en de vorming van Yellowstone National Park en het Amerikaanse nationale parksysteem in het algemeen.
De industriële revolutie creëerde ook veel minder glamoureuze problemen voor fotografen om te documenteren. Veel fabrieken, fabrieken en sweatshops maakten gebruik van kinderarbeiders en profiteerden van hiaten in de arbeidswetgeving die geen gelijke tred hadden gehouden met de industrie en het bedrijfsleven. Fotografen gebruikten hun lenzen om de nationale aandacht te vestigen op deze sociale onrechtvaardigheden. Naarmate het publieke sentiment tegen deze praktijken groeide, veranderden de wetten en verbeterden de arbeidsomstandigheden.
Net als de burgeroorlog ervoor, zette de Eerste Wereldoorlog documentairefotografen ertoe aan om het bloedbad van de oorlog met de rest van de wereld te delen. Vanuit de loopgraven in de frontlinie van Europa legden fotografen de werkelijke kosten van de oorlog vast.
De Grote Depressie die het gevolg was van de beurscrash van 1929 verwoestte een groot deel van de westerse wereld. Fotografen gebruikten hun macht om de armen en lijdenden, hongerigen en moedelozen vast te leggen. Tot op de dag van vandaag kwamen enkele van de beroemdste documentaire foto's uit het tijdperk van de depressie. De Farm Security Administration werd opgericht in 1935 en huurde veel inmiddels bekende fotografen in om hen te helpen overtuigende beelden te maken van de endemische problemen die verband houden met de aanhoudende economische recessie. Dit werd niet alleen gedaan om een historisch record te behouden, maar werd ook met succes gebruikt om de publieke steun voor de sociale programma's van de overheid te vergroten.
Beelden van de Holocaust en wreedheden in heel Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog blijven krachtige herinneringen aan een van 's werelds donkerste uren.
Naast oorlogen en grote economische gebeurtenissen, zijn documentaires ook gebruikt als een krachtige kracht voor natuurbehoud. De enorme collectie landschapswerken van Ansel Adams wordt vaak aangehaald als een conservatiedocumentaire. Legioenen fotografen hebben geholpen bij het documenteren van vervallen ruïnes van vroegere beschavingen en de geschiedenis van verschillende locaties.
Opmerkelijke documentairefotografen
De vroege pioniers
John Beasley Greene (1832-1856)
Veel van de documentaire fotografie gaat over het vastleggen van geschiedenis en gebeurtenissen voor toekomstige generaties of gewoon voor wetenschappelijk onderzoek. Greene was een Franse egyptoloog die veel reisde om ruïnes van de antieke wereld te fotograferen. Bovendien werkten hij en anderen van zijn tijd samen met Franse historische verenigingen om de snel verdwijnende erfgoedsites in Frankrijk te documenteren.
Timothy O'Sullivan (1840-1882)
O'Sullivan is vooral bekend om zijn werk tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en voor het documenteren van de woeste gebieden van het Amerikaanse Westen. Tijdens de oorlog zijn de gegevens vaag over hoe O'Sullivan precies diende. Naar alle waarschijnlijkheid was hij een burger die kaarten, documenten en plannen documenteerde. Hij documenteerde onderweg andere gebeurtenissen.
Hij bleef de oorlog documenteren door middel van fotografie. Hij reisde met andere fotografen en kunstenaars en documenteerde belangrijke gebeurtenissen zoals de slag bij Gettysburg en de overgave van generaal Lee in het Appomattox Court House. Zijn werk was vaak schokkend brutaal en toonde dode lichamen, bloed en de algemene verschrikkingen van oorlog.
Later werd hij een officiële fotograaf voor de United States Geological Exploration of the Fortieth Parallel. Hij pionierde met een nieuw type landschapsfotografie dat niet werd beïnvloed door klassieke schildertechnieken. In plaats daarvan concentreerde hij zich op de wetenschap om de kunst van fotografie te gebruiken om nauwkeurige records vast te leggen.
O'Sullivan hielp ook met vroege onderzoeken voor het Panamakanaal en was een van de eersten die de oude ruïnes en pueblo's van het zuidwesten van de Verenigde Staten documenteerde.
Jacob Riis (1849-1914)
Riis werd een politieverslaggever voor de New York Tribune en werken in een van de meest verarmde en door misdaad geteisterde delen van de stad. Zijn berichtgeving stond bekend als melodramatisch en hij werd beschuldigd van overdrijving, dus zocht hij naar betere manieren om de hogere klassen te laten zien in welke omstandigheden de armen leefden. Riis wendde zich tot fotografie om de bacterievuur die hij dagelijks zag vast te leggen. Hij begon met het inhuren van professionele fotografen om mee samen te werken en leerde uiteindelijk zelf de kunstvorm.
Gedurende zijn hele carrière documenteerde hij de erbarmelijke leefomstandigheden van de sloppenwijken van New York. Zijn beroemdste boek, Hoe de andere helft leeft, verhoogde het bewustzijn van armoede en leidde tot veel hervormingen die sloppenwijken beperkten. De fotografie van Riis liet situaties zien waarvan veel mensen zich destijds niet eens hadden kunnen voorstellen.
Lewis Hine (1874-1940)
Hine was een voormalig leraar toen hij een staffotograaf werd voor het National Child Labour Committee. Hij was al bekend met de kracht van fotografie als instrument voor sociale verandering. Hij had lessen gegeven en veel foto's gemaakt van immigranten die door Ellis Island trokken. Bij zijn nieuwe baan maakte Hine duizenden foto's van de werk- en leefomstandigheden van kinderen.
In die tijd profiteerden veel sweatshops, fabrieken, fabrieken en straathandel van mazen in de arbeidswetgeving waardoor minderjarigen konden werken. Het was een gevaarlijke slag voor Hine, met voormannen en bewakers die hard werkten om de kinderarbeid geheim te houden. Hij moest vaak undercover werken. Zijn doel was om een empathische reactie bij de kijker te creëren, om hen op een manier met het onderwerp te laten verbinden die hen tot actie aanzette.
Hine deed tijdens zijn leven veel andere projecten, waaronder het neerschieten van Rode Kruis-arbeiders tijdens de Grote Oorlog in Europa en de bouw van het Empire State Building in New York. Hij documenteerde de armoede tijdens de Grote Depressie en de levensomstandigheden in het Amerikaanse Zuiden.
Hedendaagse kunstenaars
Steve McCurry (geb. 1950)
McCurry is waarschijnlijk de bekendste fotograaf die voor National Geographic werkt. Hij staat bekend om zijn portretten in kleur, vooral zijn afbeelding uit 1984 getiteld Afghaans meisje dat verscheen op de omslag van het tijdschrift. Zijn werk is gepubliceerd in elk groot tijdschrift over de hele wereld en hij heeft talloze onderscheidingen ontvangen.
Fazal Sheikh (geb. 1965)
Sheikh gebruikt zijn fotografie om de ontheemde en gemarginaliseerde gemeenschappen van de wereld vast te leggen. Hij heeft gewerkt in India, Afghanistan, Afrika en het Midden-Oosten. Van de laatste produceerde hij De Erasure-trilogie, een verzameling tentoonstellingen en boeken die het Israëlisch-Palestijnse conflict onderzoeken vanuit het perspectief van verloren herinneringen.
Pieter Hugo (geb. 1976)
Hugo's fotografie is altijd gebaseerd geweest op de gemarginaliseerden. Geboren en werkzaam in het Zuid-Afrika van na de apartheid, zijn eerste projecten waren portretten van degenen "wiens uiterlijk ons opzij doet kijken". De albino's, blinden en ouderen waren onderwerpen die hij frontaal wilde aanpakken.
Hij heeft sociale problemen en gemarginaliseerde samenlevingen op het hele Afrikaanse continent gedocumenteerd. Hij heeft veel in Rwanda gewerkt en in 2014 kreeg hij de opdracht voor een portretproject dat uiteindelijk in Den Haag te zien was. Hugo werkt regelmatig samen met de New Yorker en Tijdschrift van de New York Timeevenals tijd en Le Monde. Hij produceert ook functies voor modefotografie.
Hoe maak je een documentaire
Je eigen documentaire maken is niet zo moeilijk, maar er is wel wat planning voor nodig. De eerste stap, nadat je je onderwerp hebt gekozen, is om precies te beslissen wat het publiek moet zien om het bewustzijn te vergroten. Op welke verandering hoop je, en wie moet erover horen om de verandering door te voeren? Soms zal dit in het begin duidelijk zijn en soms moet je beginnen met het fotograferen van het project voordat het pad duidelijk wordt.
uitrusting
De geschiedenis van documentaires is in veel opzichten nauw verbonden met de destijds beschikbare cameratechnologie. Vroege platencamera's vereisten een grote hoeveelheid instellingen en afbeeldingen met een lange belichtingstijd of het gebruik van grote flitsers. Toen kleine draagbare camera's zoals Leica's op de markt kwamen, konden journalisten en documentairemakers ze discreet gebruiken in situaties met weinig licht. Door druktechnieken konden afbeeldingen niet alleen voor kranten worden gereproduceerd, maar ook van printer op printer worden verzonden. Al deze dingen hadden invloed op de artiesten door ze meer tools en meer opties te geven. Om meer te weten te komen over hoe verlichting kan werken voor uw foto's, klik hier.
Er zijn geen vaste regels voor de apparatuur die u gebruikt. Het moet de afbeeldingen vastleggen in een formaat dat geschikt is voor het door u beoogde medium. Als je de foto's aan tijdschriften wilt verkopen of laten afdrukken, wil je iets met een uitstekende lens en een flinke sensor. Maar als u uw werk uitsluitend op internet of sociale media wilt publiceren, is zelfs uw smartphone voldoende.
U kunt natuurlijk kiezen voor optie C, al het bovenstaande. Gebruik meerdere camera's en lenzen om verschillende aspecten van het project vast te leggen. Je zou kunnen beginnen met één opstelling en beseffen dat het niet werkt zoals je had gehoopt, dus schakel je al je versnellingskeuzes om. De beslissing is geheel aan jou, zolang je uiteindelijke keuze je helpt de doelen van je collectie te communiceren.
Gebruik zoals altijd het RAW-bestandsformaat, met welke apparatuur u ook fotografeert. Foto-editors willen altijd de hoogst beschikbare afbeelding van een shoot.
Denk goed na over uw project en bereid u voor op een selectie van opnameomgevingen. Dingen die altijd handig zijn om te hebben, zijn zowel een groothoek- als een telelens, een kleine en onopvallende camera en iets dat heel goed is in fotograferen bij weinig licht.
Rol van onderwerp
Het maakt niet uit welk onderwerp u fotografeert, het is belangrijk om de rol van het onderwerp duidelijk voor ogen te houden. Het onderwerp is er niet om te poseren of om in het mooiste licht te worden geplaatst. Het onderwerp is aanwezig in uw foto's om uw missie te bevorderen, om uw foto's te helpen uw boodschap over te brengen. Beelden zijn altijd openhartig en de aanwezigheid van de fotograaf wordt zoveel mogelijk gebagatelliseerd. De resultaten kunnen in sommige opzichten niet erg vleiend zijn, en dat is oké.
Het is ook vermeldenswaard dat hoewel het hebben van het gezicht van je onderwerp van vitaal belang is in veel andere gebieden van fotografie, het niet noodzakelijkerwijs relevant is in een documentair beeld. Denk aan de iconische "Tank man" afbeelding van het Tiananmen-plein in China. Deze krachtfoto toont niet alleen een kleine figuur op een afstand, maar is ook korrelig. Toch is deze foto een van de meest bekende documentaire foto's die er bestaat, en toont hij geen gezichten of andere kenmerken die we gewoonlijk associëren met mooie fotografie.
Ook al poseer of werk je niet met je onderwerp in de zin van een portret, het is nog steeds belangrijk om vrijuit met ze te communiceren. Vriendelijkheid en open communicatie zijn buitengewoon nuttig om contact te maken met uw onderwerp en ervoor te zorgen dat ze u vertrouwen. Hoe ongemakkelijker of verbaasder ze zijn, hoe meer je aanwezigheid op de foto's voelbaar zal zijn. Ook privacykwesties mogen niet worden genegeerd. Alle identificeerbare personen moeten de juiste modelvrijwaringen ondertekenen, zelfs als u ze niet expliciet gebruikt voor commercieel gewin, tenzij uw afbeeldingen alleen voor redactioneel gebruik zijn. Hier is een artikel over Fotografie Contracten en een paar kritische dingen die erin moeten worden opgenomen.
10 tips om boeiende documentairebeelden te maken
Denk creatief en kritisch na bij het kiezen van apparatuur
Aangezien het onderwerp en zelfs de soorten locaties die u in documentaires fotografeert zo sterk variëren, is het onmogelijk om te speculeren wat de beste apparatuur zou kunnen zijn. Maar één ding is zeker. Je wilt niet vastzitten aan de verkeerde uitrusting. Twee overwegingen moeten prioriteit krijgen.
Ten eerste wilt u apparatuur die geschikt is voor de tijd en plaats waar u gaat fotograferen. In ruige omgevingen wil je misschien een stevige avonturencamera, terwijl je op straat misschien kiest voor een compactcamera. Ten tweede wil je er zeker van zijn dat je camera naar keuze acceptabele foto's produceert. De supergroothoeklens van die avonturencamera vervormt foto's en heeft een kleine sensor. Grote tijdschriften zullen die foto's waarschijnlijk niet afdrukken, maar ze kunnen wel op internet worden gebruikt.
Vertel een verhaal
Fotografen die aan documentaireprojecten werken, komen er niet zomaar in terecht. De problemen zijn bijna altijd iets dat hen al nabij en dierbaar is. Ze zijn op zijn minst iets dat ze hebben onderzocht en heel goed kennen.
Als je de problemen die spelen die je probeert te documenteren niet begrijpt, zul je veel moeite hebben om beelden vast te leggen die mensen aanspreken. De problemen die de beste documentaire foto's maken, zijn diep en systemisch, en ze zijn zelden eenvoudig en zwart-wit. Als u ze begrijpt, kent u de geschiedenis, de huidige stand van zaken en weet u waar u naartoe wilt en hoe u ze daar kunt krijgen. Dit is echt het verschil tussen fotojournalistiek en documentaire beelden.
Documentaires bestrijken een breed scala aan werk en vereisen dit diepgaande begrip. Fotojournalistiek, aan de andere kant, gaat over het verschijnen en vastleggen van een evenement terwijl het gebeurt.
Onthoud, het zijn geen portretten of studiowerk
Vergeet alles wat je weet portret or studiofotografie. Documentaires zijn gemaakt van openhartige beelden, en soms niet vleiende. Het is jouw taak om te documenteren wat er is en de situatie op geen enkele manier te beïnvloeden. Naast ervoor te zorgen dat mensen zich op hun gemak voelen bij jou in de buurt en het goed vinden met je foto's, is de fotograaf een vlieg op de muur.
Maak een back-up van uw werk
Documentaireprojecten duren vaak weken of maanden, en dat betekent waarschijnlijk duizenden foto's. Zorg ervoor dat u op de een of andere manier een back-up van uw project maakt. Investeer in een robuuste back-upschijf en kopieer alles. Als je een goede internetverbinding hebt, wil je deze misschien ook in de cloud opslaan. Vertrouw niet alleen op de kaart in uw camera, of zelfs maar op de harde schijf van uw laptop. Sla uw werk vaak op om ervoor te zorgen dat als er toch iets verloren gaat, dit tot een minimum wordt beperkt.
Zorg dat je genoeg tijd hebt
Een compleet en meeslepend verhaal vertellen door middel van documentair beeld vraagt een enorme investering in tijd en energie. Tenzij je een fulltime freelancer bent, kan het voor veel werkende fotografen moeilijk zijn om de middelen te gebruiken die nodig zijn om een probleem goed vast te leggen.
Als je net begint, overweeg dan om te beginnen met een project dicht bij huis dat je in de loop van de tijd kunt documenteren. Dit bespaart u op reiskosten en het is waarschijnlijker dat het een project is waarmee u bekend bent en waar u gepassioneerd over bent.
Deel je fotoverhalen en blog op je portfoliowebsite. Pixpa's met een eenvoudige, intuïtieve interface kunt u uw eigen professionele portfoliowebsite maken zonder enige codeerervaring. Kies uit volledig aanpasbare, verbluffende websitethema's om uw werk te laten zien. Uw mobiele, online portfoliowebsite wordt geleverd met alle functies en hulpmiddelen die u nodig hebt om uw creatieve bedrijf te laten groeien.
Laat je inspireren door de beste voorbeelden van fotografieportfoliowebsites waarop is gebouwd Pixpa.
De beste verhalen zijn belangrijk voor jou
Wanneer u van plan bent een documentaire te maken, vraagt u zich misschien af welke onderwerpen en kwesties u wilt belichten. De beste onderwerpen zijn dingen die je nieuwsgierigheid al prikkelen. Als je al geïnteresseerd bent in een onderwerp en meer wilt weten, komt de rest veel gemakkelijker.
Mensenvaardigheden staan centraal
Zoals met vrijwel elke andere stijl van fotografie, hebben documentairefotografen uitzonderlijke sociale vaardigheden nodig. Ook al poseer je geen onderwerpen of zet je geen scènes op voor het mooiste beeld, toch wil je je aanwezigheid kenbaar maken en ervoor zorgen dat iedereen zich bij jou op zijn gemak voelt.
Een plan maken
Het helpt om een dagboek bij te houden, of een vorm van schriftelijk verslag, om uw gedachten en doelen bij te houden naarmate u vordert. Schrijf een missieverklaring en een samenvatting op om duidelijk te maken wat u precies met uw project wilt doen. Als u dit op papier heeft, kunt u niet alleen uw werk concentreren, maar kunt u het ook aan anderen communiceren.
Gebruik een opnamelijst
Naast enkele aantekeningen over uw doelen, wilt u ook een gedetailleerd actieplan opstellen. Welke locaties moet je volgens jou bezoeken? Als je eenmaal een idee hebt van de locaties, kun je je aandacht gaan richten op specifieke onderwerpen, zoals de mensen, plaatsen en dingen die jouw verhaal het beste vertellen.
Als je eenmaal een algemeen plan hebt, kun je beginnen met het bedenken van storyboard-ideeën en het samenstellen van opnamelijsten. Deze kunnen gedetailleerd zijn of meer algemeen, afhankelijk van hoe u werkt en uw onderwerp. Als u uw onderwerp bijvoorbeeld thuis of op het werk bezoekt, ziet u mogelijk kleine details op de achtergrond die op onverwachte manieren meer over het verhaal vertellen. Deze details zijn onmogelijk te plannen, maar u moet uw ogen open houden voor kansen in het veld.
Kies je beste foto's om te bewerken
Documentaire beelden hebben een zeer beperkte levensduur, dus u moet ze snel aanleveren. U wilt de baas zijn over uw nabewerkingsworkflow, wat die ook mag zijn. Iedereen werkt een beetje anders, maar na het evenement is niet het moment of de plaats om voor het eerst je workflow uit te zoeken.
Bij een groot evenement maak je waarschijnlijk duizend of meer foto's. Je klant zal er niet zoveel willen. Wees brutaal en bewerk uw foto's snel. Ga met je gevoel. Als het technisch niet perfect is, doe het dan weg. Zodra je je afbeelding hebt verkleind, ga je aan de slag met bewerken en bezorg je de foto's aan je klant. Lever de documentaire beelden terwijl het evenement nog vers in het geheugen zit. Het is handiger om uw foto's te delen via een digitaal klantengalerijplatform.
Digitale levering is niet alleen sneller, maar het stelt uw klant ook in staat bepaalde foto's te controleren, te becommentariëren en om aanpassingen te vragen. Pixpa's online galerijplatform kunt u dit allemaal doen, maar in tegenstelling tot sommige platforms kunt u instant messages van meerdere met een wachtwoord beveiligde gebruikers tegelijk verzenden/ontvangen.
Wees niet bang om grenzen te verleggen
In zijn rol als vat voor sociale verandering zijn documentaires altijd iets geweest dat zich uitstrekt over maatschappelijke normen. Afbeeldingen die het meeste effect hebben, zijn meestal op de een of andere manier schokkend. Ze laten ons iets nieuws zien, iets waar we nog niet eerder aan hadden gedacht. Wees dus niet bang om een beetje te pushen. Probeer iets nieuws en uitdagends.
Conclusie
De regels die gelden voor documentaires, als die er al zijn, vervagen steeds meer. Met de velen fotografie technieken voor digitale manipulatie is het onderscheid tussen feit en fictie steeds vager geworden. In de kunstgemeenschap zijn al decennia lang vragen gerezen over wat echte documentaire foto's zijn en wat niet.
Het is ook vermeldenswaard dat veel van de meest opmerkelijke documentaires van vandaag op film voorkomen. Kijk online voor de nieuwste Netflix-fotografiedocumentaire. Ze zijn geweldige inspiratiebronnen en behandelen een breed scala aan onderwerpen, van biopics van beroemde fotografen tot de meest relevante maatschappelijke kwesties.
Deze vorm van fotografie is zeker niet voor iedereen weggelegd. Maar voor degenen met een passie en een verhaal om te vertellen, is het een krachtige en betekenisvolle kunstvorm.
Veelgestelde Vragen / FAQ
- Wat is documentaire fotografie precies?
Documentairefotografie is een fotografiegenre dat zich richt op rechttoe-rechtaan, ongecompliceerd en ongecompliceerd authentiek foto's van een persoon, evenement of locatie. Het doel van documentaire fotografie is om de realiteit van een plaats of situatie vast te leggen met als motief reportage, archivering of documentatie van mensen, plaatsen en gebeurtenissen. Het is een niche die nauw verwant is aan straatfotografie en fotojournalistiek.
- Welke soorten documentaire fotografie zijn er?
Sociale documentaire fotografie, foto-essays, oorlogsfotografie, natuurbehoudfotografie, etnografische fotografie enz. Zijn enkele van de gebruikelijke categorieën van documentaire fotografie.
- Wat maakt goede documentaire fotografie?
Het authentiek en nauwkeurig weergeven van de onderwerpen en hun omgeving is een van de belangrijkste kenmerken van goede documentaire fotografie. De rol van een documentair fotograaf is om de meest eerlijke, authentieke en aangrijpende verhalen mogelijk te maken door middel van fotografie. Het is belangrijk om zowel eerlijkheid als impactfactor te behouden bij goede documentaire fotografie.